„Jakby szumiały nad nami prastare drzewa”…

Drze­wo to pu­bli­ka­cja do­sko­na­ła dla wszyst­kich i na­pi­sa­na dla wszyst­kich. (…) Au­tor uży­wa bar­dzo pięk­ne­go, po­wie­dzia­ła­bym na­wet, po­etyc­kie­go ję­zy­ka. Opi­sy wy­da­rzeń są barw­ne i nie­zwy­kle pla­stycz­ne. Nar­ra­cja jest spo­koj­na, mo­men­ta­mi nie­mal po­wol­na, ale prze­cież to po­eta, ba­jarz, straż­nik pie­śni snu­je nam za­po­mnia­ne hi­sto­rie. Te­go nie moż­na, nie wol­no ro­bić na ła­pu ca­pu. Je­śli jed­nak sku­pi­my uwa­gę i za­czy­ta­my się, po­czu­je­my jak­by szu­mia­ły nad na­mi pra­daw­ne drze­wa, a obok nas trza­skał przy­ja­zny ogień... – pisze Magdalena Zawadzka-Sołtysek na Siedem Liter (portalu dla nauczycieli).